wat is.. raku?
vreugde, geluk en ongedwongenheid
Raku is een oude kunstvorm dat gebruik maakt van de elementen: aarde, water, lucht en vuur. De raku-stooktechniek werd oorspronkelijk ontwikkeld door de Japanse pottenbakker Chõjirõ, in opdracht van Sen no Rikyū, een invloedrijke theemeester in de 16e eeuw. De techniek was bedoeld om theekommen te produceren die geschikt waren voor de traditionele theeceremonie. Raku-theekommen werden gewaardeerd vanwege hun unieke esthetiek, met kenmerken zoals craquelé, rokerige patronen en onvoorspelbare kleurvariaties.
Intussen heeft raku zich in het Westen verder ontwikkeld en uitgebreid, tegenwoordig wordt het gebruikt om een heel scala aan voorwerpen te creëren. Naar zijn aard blijft raku nog altijd de tegenpool van massaproductie, met onvoorspelbare resultaten. Elk object is na de stook uniek en onkopieerbaar.
Hoe het werkt:
Geglazuurde voorwerpen van klei worden opgestookt tot temperaturen van ongeveer 1000 graden. Met een tang worden ze gloeiend heet uit de oven gehaald waar ze plots in aanraking komen met de veel koelere buitenlucht. Door deze enorme temperatuurschok gaat de glazuurlaag scheuren. Daarna wordt het voorwerp in een ton met brandbaar materiaal gestoken, waar het vlam vat. De ton wordt afgesloten met een deksel. Daardoor ontstaat zuurstoftekort en dringt de rook door in de ontstane glazuurscheurtjes. Waar geen glazuur zit, wordt de klei zwart tot grijs ingerookt. Na een periode van reductie (zuurstoftekort) kunnen de objecten het water in om af te koelen wat een tweede temperatuurschok geeft. Pas als het roet helemaal afgepoetst is, is het eindresultaat van de stook zichtbaar.
